تحول نگاه به مفهوم کودکی در داستان‌های هوشنگ مرادی کرمانی

به منظور بررسی نحوة عملکرد مرادی کرمانی در بازتاب مفهوم کودکی، به طرح تحقیقی زیر به شیوة تحلیل متن می­پردازیم. دوازده داستان مورد بررسی را می‌توان به دو دسته طبقه­بندی نمود: داستان‌هایی که در بازة زمانی دهة20 تا 50 جریان دارد. مضمون اکثر آن‌ها، افکار، دغدغه‌ها، رنج‌ها و هیجانات خود نویسنده است. دستة دوم، داستان­هایی هستند که ماجراهای آن در فضای زمانی دهة60 تا80 اتفاق می‌افتد که در آن­ها بدبختی‌ها، فلاکت‌ها و محرومیت‌ها پایان می‌یابد و کودک معنایی ویژه به خود می‌گیرد. یافته‌های پژوهش پیش رو نشان­می‌دهد، در آثار مربوط به دهة20 تا50، کودک تحت تأثیر ایدئولوژی خاص خانواده یا جامعه رشد می‌یابد. اما در داستان‌های دهة 60 تا 80، کودک موجودی مستقل و برخوردار از آزادی عمل دانسته می­شود. کودکان می‌توانند آزادانه افکار و ایده‌های خود را بیان کنند.